Internetteams en internetafdelingen worden steeds groter. Waar voorheen afdelingen waren ingedeeld op basis van disciplines, zie je nu steeds vaker dat dit losgelaten wordt. Disciplines worden bij elkaar gezet om gezamenlijk een target te halen: een nieuwe indeling is geboren, een indeling op basis van multidisciplinaire teams. Voordeel van deze indeling is dat er gezamenlijke focus is op gezamenlijke doelen, nadeel is dat de vakgebieden niet meer bij elkaar zitten en dat de focus niet meer ligt op het doorontwikkelen van het vakgebied (lange termijn, >1 jaar), maar op het halen van de gezamenlijke targets (korte termijn, <1 jaar). Dit kan je ondervangen door de collega's met de dezelfde disciplines samen te brengen in (zoals we het bij SNS genoemd hebben), vakgroepen. Een vakgroep heeft als doel om het vakgebied binnen de afdeling verder te ontwikkelen en kennisdeling te stimuleren, over de verschillende (product)groepen/afdelingen heen. Probleem hierbij is wel dat deze vakgroepen geen échte leidinggevende hebben, waardoor het niet altijd met evenveel focus wordt uitgevoerd.

Meerdere analisten vraagt om consistentie

Een ander probleem wat door het groeien van internetafdelingen (en het belangrijker worden van het internetkanaal) is ontstaan, is de consistentie in werkwijze van de verschillende collega’s met dezelfde disciplines / functies. In 2005/2006 was ik de enige webanalist en hoefde ik me alleen te houden aan mijn eigen standaard. Er was niemand anders bezig met het interperteren van webdata en het optimaliseren van formulieren. Nu, in 2011, zijn er meerdere webanalisten per internetafdeling, die dezelfde werkzaamheden uitvoeren voor verschillende onderdelen van de site (of klantreis). Ze rapporteren, analyseren, testen, optimaliseren allemaal. En niet altijd doen ze dat op dezelfde manier. Je mag in je handen knijpen als iedereen dezelfde definities hanteert…

Er zijn andere functies die al langer bestaan. Neem webredacteuren / copywriters. Daar hebben ze al langer te maken met bovenstaande probleem. Wanneer er meerdere redacteuren tegelijk aan een site werken bestaat de kans dat bijvoorbeeld niet overal dezelfde tone of voice gebruikt wordt. Redacteuren hebben dit opgelost door de zogenaamde eindredacteur te introduceren. Een soortachtige Hoofdpiet die zicht houdt op de activiteiten van de overige Pieten en zorgt dat deze in lijn zijn met elkaar, zodat de Pieten zich houden aan dezelfde richtlijnen en de kwaliteit van alle Pieten grotendeels overeen komt.

Eindanalist voor de webanalisten

Mijn idee is dat deze ‘eind’ functies steeds vaker geïntroduceerd worden binnen ‘nieuwe’ beroepen, zo ook voor webanalisten. Noem het een eindanalist. Een eindanalist is verantwoordelijk voor de consistentie in rapportages, analyses, testen en optimalisaties. De eindanalist zorgt ervoor dat iedereen dezelfde definities gebruikt, dat rapportages hout snijden en dat analyses van optimalisaties (en optimalisaties zelf) voldoen aan de opgestelde richtlijnen, zodat er geen verkeerde aannames de organisatie ingeslingerd worden (of rapportages / evaluaties die elkaar tegenspreken). De eindanalist zorgt voor het vier ogen principe en daarmee voor de kwaliteit en consistentie in de wijze van analyseren / rapporteren.

De eindanalist kan in combinatie met een vakgroep functioneren, bijvoorbeeld als ‘hoofd’ van een vakgroep. De verantwoordelijkheden van de eindanalist worden dan uitgebreid met het verder ontwikkelen van de vakkennis en het vakgebied. Dit betekent wel dat de eindanalist zelf niet meer actief zal zijn als webanalist, zoals een eindredacteur ook niet meer actief is als operationeel redacteur.

Als het vakgebied zich écht verder professionaliseerd is het ook nog mogelijk dat de analyses en rapportages ook gecheckt kunnen worden door een onafhankelijke organisatie. Een organisatie die de analyses en rapportages controleerd om zo de kwaliteit te waarborgen.

Hoe zien jullie dit? Is er nu al behoefte aan een eindanalist of is dat nog niet aan de orde?